Péningar...

...eru náttla bara til vandræða! Sérstaklega ef maður á ekkert af þeim.
Hvernig í ósköpunum er hægt að vera svona glataður í peningamálum eins og ég...
Það hefur sko verið innprentað í mig (af fjölskyldunni aðallega) að ég sé svo óskaplega skynsöm í fjármálum að það sé engu lagi líkt (sem sagt í samanburði við systkini mín...) og ég hef trúað þessu í fjölda ára en nú held ég að ég sé að átta mig á því að þetta er ekki alls kostar rétt!
Eftir að ég kynntist t.d. henni Rúnu og fleirum úr verkfræðinni þá kem ég hrikalega út í fjármálasamanburði. Ég er t.d. búin að vera með blússandi yfirdrátt í tæpt ár núna og það sér nú ekki alveg fyrir endann á honum... (ég bind reyndar vonir mínar við jólabónusinn...)
En það sem ég ekki skil í þessu máli er að mér finnst ég alltaf vera að spara!
Ég er orðin skuggalega gömul og á ekki neitt og alls staðar í kringum mig eru smápattar að kaupa sér íbúðir og rosa flotta bíla og sonna...
Hvert leka allir péningarnir mínir, spyr ég nú bara si sona???